czwartek, 23, sierpień 2018
22 sierpnia 2018 r. klub Cyklistów "Old Spokes", działający przy GCKiS odbył kolejną wakacyjną wyprawę rowerową. W poszukiwaniu historii oraz zabytków architektury, rowerzyści z Żarowa, zawitali do Siedlimowic. Obowiązkowym punktem wycieczki były tutaj ruiny pałacu von Kornów. Wiadomo, że w połowie XVIII wieku w Siedlimowicach wznosił się okazały trzykondygnacyjny, czteroskrzydłowy pałac z wewnętrznym dziedzińcem, pokryty dachem dwuspadowym, który przebudowany był w stylu barokowym prawdopodobnie na przełomie XVII i XVIII wieku. Rozległy dziedziniec zewnętrzny i wejście do pałacu znajdowały się po stronie południowej. Bramę wejściową ujmował ozdobny portal, nad którym wznosiła się wieżyczka z barokowym hełmem. Dziedziniec zewnętrzny otaczały zabudowania mieszkalno-gospodarcze. Od strony północnej przylegał do folwarku ogród ozdobny otoczony murem z wejściem od strony pałacu. Cały zespół pałacowo-folwarczny otoczony był murem z trzema bramami. W latach 1873-75 ówczesny właściciel Heinrich von Korn całkowicie przebudował pałac. Nowy obiekt o cechach renesansowych i barokowych powstał na planie prostokąta. Od strony wschodniej dostawiona została kaplica, a od północnej wysoka wieża połączona z korpusem głównym przejściem arkadowym. Dwukondygnacyjny korpus pałacu pokryty był dwuspadowym dachem, natomiast trzykondygnacyjna wieża ażurową, cebulowatą kopułą. Elewacje pałacu zdobił bogaty tynkowany detal (pilastry, obramienia otworów, boniowanie, dekoracyjne szczyty, sterczyny, a także gryfy i maszkarony). Po II wojnie światowej nie użytkowany pałac uległ stopniowej dewastacji. Większość drobnych elementów architektonicznych z pałacu i jego otoczenia wywieziono do parku w Bogatyni. W latach 90-tych XX wieku pałac był już całkowicie zrujnowany.
Na przeciwko ruin pałacu i zabudowań folwarcznych znajduje się młyn Państwa Witolda i Iwony Markiewiczów. Początki mielenia zboża w tym miejscu sięgają czasów średniowiecza, kiedy to młyn wzmiankowany był w latach 1486-88. Kolejne informacje o nim pochodzą kolejno z 1685, 1703, 1726 r. Pod koniec XIX wieku na miejscu starego młyna, wybudowano nowy – parowo-wodny. Po II wojnie światowej w latach 40-tych XX w. nosił nazwę „Zwycięstwo”. Był to już wówczas młyn elektryczno-wodny, do pierwszej połowy lat 60-tych XX wieku, kiedy zrezygnowano z wykorzystywania wody jako źródła energii. Młyn pracuje do dnia dzisiejszego ze sprawnymi zabytkowymi urządzeniami z XIX-XX w. wewnątrz. Obiekt jest budowlą murowaną o regularnej bryle założonej na planie prostokąta. Elewacje jego dwóch dolnych kondygnacji są tynkowane. Dwie górne kondygnacje wzniesione zostały w konstrukcji drewnianej – ryglowej z wypełnieniem ceglanym.
Składamy Serdeczne Podziękowania Państwu Witoldowi i Iwonie Markiewiczom za gościnę oraz miłą atmosferę, która zawsze spotyka nas w siedlimowickim młynie.
Pozdrowienia dla pana z Grudziądza :-)
